Keuzes
Het besluit om via de Amazone naar het noorden van Brazilië te gaan was er een niet gebaseerd op rationele gronden. Pro’s en con’s? Nope, geen lijstjes. Praktisch? Nope, niet over nagedacht. Of dat dan wel zo handig is zal moeten blijken. Maar vooralsnog een dikke like. We gaan het zien.
.
Cuzco – Amazonia
Om van Cuzco naar de jungle van Puerto Maldonado in Peru te gaan moest ik weer een pas over van 4745 meter. Als je mijn vorige post hebt gelezen, waarin ik meer inga op wat er met mijzelf gebeurt, weet je dat de hoogte en ik geen goede combinatie oplevert.
Afijn, het was zwaar, maar het ging uiteindelijk prima. Het was een geweldige route. Met uitzichten, afzien, zon, hagel en wind, het hele zwikkie erbij. En de afdaling was spectaculair! Hoe meer ik daalde hoe meer zuurstof ik in mijn lichaam voelde stromen. Heel apart is dat. Ook bijzonder is het contrast tussen culturen en van kou en bergen naar hitte en jungle. Daarnaast zie je de stroompjes en ontelbare watervallen van boven letterlijk veranderen in rivieren. Mooi.
.
230
De volgende dag krijg ik het al vroeg in mijn hoofd om eens een afstand neer te zetten. Ik voel namelijk dat mijn zuurstofopname optimaal is (makkelijk gezegd: hoogte maakt rode bloedcellen aan die verantwoordelijk zijn voor zuurstofopname). En een fatsoenlijke afstand neerzetten, dat moet tenminste 1 keer op deze reis. Met zowel klimmen als dalen zet ik die dag de teller op een slordige 230 km. Ik kom ‘s avonds laat aan in Puerto Maldonado, kan niet meer lopen, maar vind het stiekum wel cool. Zeker na de monsterdag van gisteren. Ik geef mezelf een schouderklopje, maar het duurt niet lang voordat ik me realiseer wat het betekent. Weinig. Prijs die ik moest betalen was een uitnodiging afslaan onderweg om met een stel locals te voetballen. Ondergaande zon, jungle, mooi volk en ik fiets verder omdat ik bezig ben met een record. In principe prutswerk. Maar ach, ik wilde het gewoon een keer doen. In elk geval blijkt dat zo’n hoogtestage dus wel werkt. Weten we dat ook weer. Of ik dat kunstje nog een keer kan herhalen, volgens mij niet.
.
Das boot & mijn hangmatties
In Brazilië :)! Via Rio Branco naar Puerto Velho voor de boot door de Amazone. Het zijn 9 dagen varen naar Belém en ik schat zo ongeveer 3000 km door dit immense land. En de Amazone rivier, die is een groot gedeelte van de bootreis net zo breed als het IJselmeer. Tenminste, dat denk ik dan..
Twee nachten voor vertrek slaap ik al op de boot. Het wordt ook druk (zie foto boven) dus dan heb je gelijk een fijn plekkie. Er zijn er nog een stel die dat doen en met twee gasten kan ik gelijk goed opschieten. De ene heet Adailton en de andere Jão. We drinken, eten wat en zijn een beetje slap aan het zeveren verder. Zo trekken we een dagje met elkaar op voordat de boot vertrekt. Op de dag van vertrek is er controle, soort douane. Iedereen wordt gecontroleerd. Ook ik, ook Jão. En wat blijkt, onze grote vriend Jão (19 jaar) had 32 kilo coke in zijn tas verstopt. Woops.
Apart begin. Afijn, zo gaat dat dus hiero, men was er nou niet echt ondersteboven van namelijk. Varen dus. Verder sliep ik op de boot in mijn hangmat, dus ook de dagen van tevoren. En op de boot leer je de Brazilianen die meevaren wel een beetje kennen. Leuk. Verder doe je niets behalve muziek, beetje lezen en eten. Was overigens ook goed om weer dagelijks Braziliaans Portugees te praten. Iedereen op de boot wist inmiddels wel dat ik voor Estrela da Favela geld op wilde halen. Overgang Spaans naar Portugees was trouwens niet eenvoudig, zorgt vooral in de eerste dagen voor de mix Portuñol.
.
Belém – Maranhão
Aankomst Belém in een gedeelte van de haven wat bekend staat als heel gevaarlijk. Het voelt ook niet goed dus ik blijf nog een nachtje op de boot in mijn hangmat. Die nacht wordt er 3 keer geschoten op nog geen 200 meter van mijn schommelend bedje. Geen verkeerde keus lijkt me.
Fietsen! Heet en (te) veel muggen. Maar o wat was het heerlijk om weer op de pedalen te mogen. En de Brazilianen onderweg waren vanaf het begin heel relaxed. Ik krijg van een vrachtwagenchauffeur een lunch en 12 R$ (3 Euro) voor Estrela da Favela. Op een mooie avond werd ik uitgenodigd voor een biertje (perfecte timing aanzien PSV kampioen was geworden). Ik overnacht verder bij mensen thuis en een paar keer in mijn hangmat bij een benzinepomp. Natuur onderweg: groen.
Ergens onderweg kom ik opeens langs een busje met wat fietsen en opschrift “Olympic Route 20126”. Huh? Blijkt dat een Pools Litouws gezelschap een route naar Rio de Janeiro heeft uitgezet in het kader van OS2016. Grappig toeval. Hun start was in Trinidad en Tobago en ze gaan langs de hele Braziliaanse kust. Ik ga ze nog wel een paar keer zien denk ik.
.
São Luis
Het is echt heerlijk om weer onder de Brazilianen te zijn. Zeker in het noorden van dit land, zoals Maranhão en Ceará, waar de mensen bekend staan om hun goedhartigheid en open karakter. In Peru was de natuur verpletterend en hier zijn de mensen dat. In São Luis, de hoofdstad van de staat Maranhão, waar ik nu ben, word ik zelfs geholpen met wat extra media-aandacht voor het project. Ikzelf zie het bijzondere er niet meer van in. Voor mij is het fietsen iets geworden wat je gewoon doet. De mensen hier en de media vinden het in elk geval een mooi verhaal, vandaar een leuk item op TV. Schaamrood op de kaken als ik mezelf terug zie. Snel wegfietsen. Verder doe ik hier mijn updates (web, social media, etc). Zie 2 linkjes onderaan de pagina met de daarin de beste pics nog van Ecuador en Peru.
.
Route
Het plan is om de kust te blijven volgen en om het project Estrela da Favela zo veel mogelijk onder de aandacht te blijven brengen. De OS komen dichterbij en Rio ook dus het moet nu gebeuren. Als je nog media-contacten hebt die content zoeken of een (rijke) oom die zijn geld op een goede manier wil besteden, ik ken nog een mooi project ;)
.
Foto’s Ecuador
Foto’s Peru
.
.
0
Geef een reactie