We’re all stars
.
Albanië & Griekenland
De zuidkust in Albanië van Vlorë naar Sarandë en rondom de Griekse grens is een fantastisch gebied. Goede wegen met een prachtige kust en lichtgroen tot donkerblauwe wateren naast je. Er moet flink geklommen worden, goed voor de kuitjes dus. Een aanrader: niet toeristisch, o zo mooi.
.
Aanvalluh!
Kijk in deze regio uit voor honden. Zeker richting de stad Patras en rondom Olympia zelf. Ik heb serieuze dog attacks gehad. Het gaat dan om monsters die je alleen of met roedel achterna rennen en die al blaffend, bijtend met een behoorlijke dosis kwijl grip op de gespannen kuiten proberen te krijgen. Gelukkig heb ik gevoetbald en heeft mijn verfijnde traptechniek mij uit deze benarde situaties weten te redden.
Er zijn natuurlijk ook situaties onderweg die niet zijn op te lossen met een Adidasje op de snuit. Zeker niet als je nietsvermoedend richting een kudde koeien fietst. Afijn, kijk zelf maar even naar het filmpje gedoopt ‘Bullseye’ waarin papastier even omdraait omdat ie zich niet helemaal relaxed voelt. En voor wie het niet ziet: #rechtsonder #papastier #kalfje #defence
.
Mensen
Los van de Griekse wildlife was het heerlijk fietsen. Zelfs bij 40 graden. Je raakt eraan gewend en je hebt jezelf voorgenomen om er geen issue van te maken dat het heet is of dat je veel moet klimmen. Factor 50 erop en gaan, zo simpel zijn problemen nou eenmaal als je ze anders benaderd of interpreteert. Het was daarom vooral mooi en ik heb bovendien Joost Buurlage leren kennen die me is komen opzoeken in Olympia en ook Doug en Kristine (wat een AVONTUUR!) en heb zelfs 2 dagen met een Braziliaan gefietst (Een Braziliaan op de fiets??). Stuk voor stuk geweldige mensen die een bijdrage hebben geleverd aan de positieve energietoevoer die ik nodig had en die zeer verslavend werkt. Overigens ben ik over de hele reis bijna alleen maar mooie mensen tegen gekomen. Soms ga je helemaal kapot een barretje in voor water en kom je er springlevend uit door de input van mensen die deze reis zo bijzonder vinden (en misschien ook van de ontelbaar espresso’s die ik dan heb gekregen ;). Hier volgt een korte foto-impressie.
.
.
Olympia!
In de aanloop naar Olympia heb ik nog een leuk interview gegeven via BredaVandaag en op de dag van aankomst heb ik ook een kort interview gegeven op Studio 040. Met dank aan vrienden toch nog wat media exposure gepakt, wat alleen maar goed is voor Estrela da Favela. Het was uiteindelijk een leuke en ontspannen rit naar Olympia wat een klein plaatsje is rondom de oude ruïnes die herinneren aan de eerste editie van de Spelen. Bij aankomst heb ik vooral even rustig aan gedaan na 15 dagen achtereen op de fiets. In Olympia een extra vrije dag gepakt omdat het zo relaxed was daar. Zeker op camping Diana waar ik een heel fijn plekje had en waar de mensen goed voor me waren.
.
.
Thuiskomst
Via Athene met het vliegtuig naar Brussel Charleroi, Breda en eindbestemming Eindhoven ben ik uiteindelijk thuisgekomen. De laatste kilometers waren, zeker de 1e dag, koud qua temperatuur, maar zeer warm qua ontvangst. De mensen die erbij waren, die me een persoonlijke herinnering hebben gegeven en waar ik de nodige biertjes mee heb gedronken weten wat ik bedoel. Dank!
.
Beleving en doel
De laatste dagen voor Olympia voelde een beetje als een dans met een prachtige vrouw en opeens stopt de muziek. Heb ik genoeg genoten onderweg en heb ik alles bewust en in zijn volheid meegemaakt? Of zat ik in gedachten, bezig met de vanalles, spierpijn, de hitte van de zon en of ik wel genoeg geld heb opgehaald voor het goede doel? Gelukkig is het het eerste. Nergens spijt van en ik heb (bijna) alles zeer intens beleefd. En juist de zware route die ik heb genomen met de bergen, pijn en al zijn pracht hebben mij ook de emotie gebracht die nodig is om er geen vlakke ervaring van te maken.
Kortom, ik ben een bevoorrecht mens dat ik dit heb mogen doen. Gelukkig werd dit ook bevestigd bij aankomst en kwam er zelfs een lichte vlaag van trots over me heen. Niet voor de prestatie, maar voor hetgeen wat ik heb meegemaakt. Dat ik dit alles heb mogen doen voor een fantastisch goed doel in Rio de Janeiro maakt het niet alleen voor het project, maar ook voor mijzelf bijna compleet. Waarom bijna? Omdat ik er nog niet ben. Er ligt nog een route naar Rio de Janeiro open. Een route waarin ik het Olympische vuur wat in mij brand naar de Olympische Spelen en Estrela da Favela moet brengen. Maar hoe ik dat ga doen ligt nog open. Ongepland en onbekend zoals deze reis ook was.
.
0
Geef een reactie