Ecuador & Peru

De Andes, onvergetelijk

.

.
.

Ecuador

Ecuador is een geweldig fietsland. Misschien wel het beste fietsland in Latijns Amerika tot nu toe (m.u.v. de honden). Ja, het is stevig klimmen en in mijn geval viel er veel regen, maar dat had o.a te maken met El Niño. Ecuador was een grote verrassing en ik zou er graag nog eens terugkeren.

De grens met Ecuador vanuit Colombia heb ik gepakt in het oosten waar het rustig fietsen is zonder veel verkeer. Prijs is dan wel dat de langste klim in heel Ecuador op het programma staat om Quito te bereiken. Een onvergetelijke en zeer pijnlijke monsterdag van 05:30 tot 19:30. Moet ik zo heul Ecuadoor, vroeg ik me toen nog af.

Quito is overigens een bijzondere stad. Er hangt een bepaalde mystieke sfeer, niet te toeristisch en een heel fraai oud historisch (UNESCO) centrum. Sowieso, Ecuador op vakantie? Doen. Veilig, georganiseerd, heel mooi.

.
La Sierra

Fietsen door Ecuador kan via de kust, de Andes of de Amazone. Dat zijn de 3 zones. Ik heb alleen door de Andes, la Sierra, gefietst, waar ik vanaf het begin van deze reis naar heb uitgekeken. Natuurlijk was het zware klimwerk al begonnen vanaf Medellin in Colombia, maar het fietsen zou hier weer een trapje hoger zijn. Zou het echt zo mooi zijn als ik hoopte? En, hoe diep zou ik moeten gaan?

.
Quito – Baños

Fietsen naar het plaatsje Baños was een omweg om een vulkaan te zien. Het was redelijk te doen, ware het niet dat er veel regen viel. Geluk was dat op een dag een local family mij zag fietsen in de regen en me gelijk aanbood om bij hun te eten en te overnachten. Hele goede mensen, gek van sport en outdoor. Had er zo een paar dagen kunnen blijven. Het plaatsje Baños zelf is ook zeer de moeite waard met allerlei outdoor activiteiten en met veel warme natuurbaden. Even een middagje in een heet bad met vulkanisch water. Deed mijn rug en nek heel goed. Vanuit Baños kun je ook de actieve vulkaan (waar er een stuk of 5 van zijn in Ecuador) Tungurahua zien. Deze was die week nog uitgebarsten, maar helaas heb ik daar weinig van kunnen zien. Wel bijzonder om de natuur eens grijs te zien door een flinke laag as. Toch was het grootste gedeelte groen met geweldige uitzichten. Een prachtig gebied om te fietsen.

.

.
Baños – Cuenca – Loja

Vanuit Baños naar Cuenca was steil omhoog en veel km’s maken. Fietsen in de Andes is zwaar, maar geeft meer energie terug dan dat het energie kost. Geldt ook voor deze route die de bergen meepakt waar het kan.

Cuenca is een koloniale stad die populair is onder reizigers, maar vooral ook onder ex-pats. Het plaatsje is een paar keer uitgeroepen tot beste stad om te rentenieren ter wereld. Er heerst hier een authentieke sfeer en was absoluut één van de meest aansprekende steden fietsend door Ecuador.

De kracht van de Andes wordt pas duidelijk wanneer het zonnetje niet schijnt en de natuur het overneemt. De bergritten werden steeds zwaarder omdat het weer steeds slechter werd. Het heeft ontzettend geregend op dit traject met dichte mist en zeer hevige wind. Het werd op den duur zo erg dat ik in een doorweekte en ijskoude afdaling bibberend het plaatsje Loja binnen kwam fietsen en – na een gloeiend hete douche van een dik half uur – het besluit heb moeten nemen om de bergen te verlaten. En dat terwijl ik dolgraag via Vilcabamba Peru in wilde fietsen, maar de vooruitzichten in de Andes ten zuiden van Ecuador en het noorden van Peru waren te belabberd. Ik had geen andere keus.

Het was vaak nat, mistig, te koud, de bergen gingen steil omhoog en het was uren en uren klimmen, koude afdalingen en er zaten een paar hele serieuze aanvallen van honden bij. De koffie in Ecuador was ook al niet best en toch was het een moeilijk besluit om de bergen te verlaten. Als je het nog niet doorhebt, ik ben gek op bergen. Vind ze supercool en heb er zelfs een ‘momentje’ van gemaakt om afscheid van ze te nemen.

De 2 dagen naar de grens (het westen) waren stralend en wederom prachtig. De gastvrijheid van de brandweer was helemaal super en zo waren het 2 mooie dagen om afscheid te nemen van Ecuador. Ik hoopte dat het zo zou blijven (maar dan zonder bergen). Ik had werkelijk geen idee wat me te wachten stond in Peru.

.
Peru

De grensovergang verliep niet soepel, maar ach je zit in Zuid Amerika, wat betekent dat nou; een uur wachten terwijl het binnen 3 minuten opgelost kan zijn. De afdaling naar Peru was dus mooi, maar je voelde ook gelijk de hitte terug komen. Vertrek met een dikke jas en eind van de middag ben je geroosterd. Het eerste plaatsje waar ik stopte was Lomos waar het kwik de 40 graden aantikte.

De dagen daarna, nog meer richting de kust, waren overigens niet zo heet meer. En dat terwijl ik door de woestijn fietste. Het werd me in deze dagen duidelijk dat zo’n beetje de gehele kust van Peru, waar ik nog reizen met groepen heb begeleid, uit woestijn bestaat.

.
De woestijn

Aan de kust zijn de mensen (de Costeñas) anders. Dat was in Colombia zo, kennelijk ook in Ecuador (van horen zeggen in de bergen) en ook in Peru. Ze zijn wat minder vriendelijk in eerste instantie, het is er drukker, stoffiger, er is veel meer vuiligheid en afval langs de weg en er is nóg minder respect voor fietsers. Dat was dus even wennen na weken van bergen met de ontzettend aardige en behulpzame mensen van Ecuador.

Het fietsen in de woestijn zelf viel me daarnaast zeer zwaar. Ik kreeg geen energie van de mensen of de plaatsen langs de kust waar ik doorheen fietste. Ik moest het dus doen met de natuur en het fietsen. Helaas kwam daar nog minder energie vandaan. Uiteraard zijn er prachtige plaatjes in de woestijn en zijn overnachtingen in de woestijn met je tentje zeer bijzonder, maar het is ook vaak deprimerend. Het ergste was nog de zware wind tegen. Een mentale killer die ik absoluut had onderschat. Stukken tot 50 – 100 km waarin je het moet doen met zand en wind tegen. En je moet het nog goed checken ook want voor je het weet vertrek je met te weinig water. Dat is me overkomen en dat voelt niet relaxed.

Nee. Al met al was de woestijn van Peru, waar ik een dag of 8 heb gefietst, geen pretje. Heeft me wel wat gedaan. Ik was toe aan de bergen en hoopte dat het 1000 km ten zuiden van Ecuador al wat beter was m.b.t het klimaat. Ik moest die zandbak uit.

.
Lima & Toon

Aankomst in Lima was geweldig. En dat terwijl ik weinig tot niets heb met deze stad. De reden was dat ik in het hotel van Toon kon blijven waar ik mee heb samengewerkt voor de groepsreizen. Ik als gids en Toon die de logistiek regelt. Er stond een bedje klaar, een douche en zelfs een ontbijtje. Top!

Daarnaast kon ik met Toon, een Brabander van oorsprong, eens goed van me afpraten en wat stoom afblazen. En dat allemaal onder het genot van ijskoude biertjes. Hier kreeg ik ook het advies om de route van Lima naar Cuzco via Ayacucho te fietsen. Lima – Pisco – Huaytara – Ayacucho – Abancay – Cuzco. Meer kilometers, maar wel mooie kilometers! Toon kent Peru als zijn broekzak met meer dan 25 jaar ervaring met het organiseren van (groeps)reizen voor grote tour operators dus mijn keuze was snel gemaakt. Terug de bergen in :)

Mocht je overigens ooit gebruik willen maken van Toon’s expertise en ervaring of een hotel nodig hebben, check Raymi Travel en hij regelt het voor je.

.
Het mannetje met de hamer

Voordat ik terug de bergen in kon moest ik nog 2 dagen door de woestijn. Vanaf Pisco zou ik weer de bergen in fietsen. Maar ‘s avonds bij de brandweer (waar ik vaak slaap) schiet het na een redelijk lange rit in beide bovenbenen. Ze doen beide pijn, zijn stijf en zijn totaal verzuurd. Ik strompel die avond wat, ga om 19:00 naar bed en hoop dat het zich gaat herstellen. Er zijn immers bergen op komst. En niet de minste, ik moet van zeeniveau naar 4750 meter binnen enkele dagen. Dat terwijl ik niet voldoende ben geacclimatiseerd aan de hoogte. Richting 5000 meter is namelijk echt van een andere orde dan tussen de 3 en 4 duizend meter zoals in Ecuador.

.
Weer de bergen in

Bovenstaande foto was al na één dag fietsen de woestijn uit. Dat beloofde een mooie rit te worden. Uiteindelijk is de route Pisco – Huaytara – Ayacucho – Abancay – Cuzco is een bijzondere geworden. Ik had al een vermoeden vooraf dus heb ik wat feitjes bijgehouden voor toekomstige fietsers. Sterker nog, het is een flink artikel geworden waarin je meer details krijgt over de route op zich, maar voor de verandering ook wat er gebeurt met mijn lichaam en in mijn hoofd. Iets persoonlijker dus. Als je geen zin hebt om het te lezen dan kan ik je vertellen dat het buitengewoon was. Een avontuur wat ik niet snel zal vergeten. Een hoofdstuk van deze reis naar Rio de Janeiro en de kids van Estrela da Favela waarin ik serieus ben getest.

.
Cuzco

Aangekomen in Cuzco, waar ik nu ben, moet ik een belangrijke keuze maken. Welke kant fiets ik op richting Rio de Janeiro? Ga ik volgens plan via Bolivia richting de zuidkant of fiets ik richting de Amazone (voor zover dat verantwoord is) en arriveer ik in Rio via de noordkant? Het is namelijk wel zo dat ik nog een aantal kilometers heb goed te maken. Sowieso The Ass Story waarin ik een bus heb moeten pakken naar Panama stad. Er leiden meer wegen naar Rio dus de route is open, maar ik wil wel de kilometers maken die ik gezegd heb te zullen maken. Geen makkelijke keuze. Kop of munt?

Wordt vervolgd..

.
In tegenstelling tot het fietsen staat de teller helaas nog ver van het doel. Mocht je creatief worden en mensen / geld / media verzamelen voor het goede doel waar ik voor fiets. Alvast dank ;)

.

.

6