Update!
Het is een bijzondere ervaring dit fietsen. En ja, het is ook heel zwaar, heet, pijnlijk, soms gevaarlijk, spannend en onzeker. Hoort er juist bij en het brengt behalve verrijking een hele bak energie met zich mee! Waky wake om 05:30 en om 06:30 op de pedalen voor een klim van 3 uur? Geen uitzondering.
Bekijk hier de foto’s van dit gedeelte van de reis. Die vertellen genoeg, maar ik zal nog even kort toelichten dat Kroatië (voor mij) levensgevaarlijk was met de fiets. Was absoluut niet relaxed en het waren heel zware kilometers. Ik zat constant in hyperfocus omdat er zo hard en zo kort langs me af gereden werd. Op elke 5 kilometer wel een gedenkteken van iemand die zichzelf daar had doodgereden. Dus, als je ook gaat fietsen in Kroatië, vermijd de kustweg en ga het binnenland in.
Montenegro is verrassend mooi met een prachtige binnenzee bij het plaatsje Kotor als hoogtepunt. Ik ben er in 2 dagen omheen gefietst, maar het had van mij ook een week mogen duren. Ik heb hier trouwens ook een keertje geslapen en vooral toen dachten mensen dat ik een zwerver was. Een jong stel rende zelfs hard weg. Gebeurt overigens wel vaker dat ze me aankijken als outkast. Zeker op momenten als ik met m’n rode baard en yoghurtje ergens op een pleintje ofzo voor me uit zit te staren. In Montenegro ook nog naar het grootste meer van de Balkan gefietst. Het Skadarsko meer. Een pittig en steil stuk, maar zeker de moeite waard. Ook omdat er op deze bergwegen veel minder verkeer te vinden is. Dus ook een stuk veiliger, een verademing na Kroatië.
Wat betreft Albanië: na alle waarschuwingen over veiligheid, criminaliteit en “of ik dat wel zou doen”, is dit het land waar de mensen het beste voor me zijn geweest. En dit is overigens iets wat alle reizigers me hebben verteld die in Albanië zijn geweest. Bijna iedereen groet je en de mensen zijn aardig en behulpzaam. Het hoogtepunt voor mij was de familie Marku die me heerlijk (en veel) hebben laten eten, drinken (Raki!) en me in hun huis hebben genomen. Dat was voor mij een van de meest waardevolle dagen. Zo zie je maar wat verhalen kunnen doen met mensen. Zélf ervaren, dan pas oordelen, weer een fietsles erbij dus. Verder is zeker de kust in het zuiden prachtig en extreem relaxed om te fietsen. Albanië? Dikke aanrader!
Wat betreft de donaties voor het goede doel Estrela da Favela, dat gaat helaas niet zo hard moet ik constateren. De dagelijkse klim onder een zonnetje van pakumbeet 38 graden brengt daar vooralsnog geen verandering in. Teveel concurrentie van al die fietstochten tegenwoordig en bakken met ijs op je hoofd. Misschien had ik naar Olympia moeten hinkstapspringen. Past ook goed in de Olympische context ;). Afijn, we gaan het zien hoeveel ik ophaal voor de kids, maar ik wil wel het beoogde bedrag halen. Anders ben ik misschien genoodzaakt om de reis straks voort te zetten, wie weet..
0
Geef een reactie