Midden Amerika

Na Mexico kwam Guatemala, El Salvador, Honduras, Nicaragua, Costa Rica en Panama. Na de grensovergang Guatemala in werd het al gelijk anders. Hier een samenvatting van de laatste weken.

.

Midden Amerika in het kort

• Koloniaal
• Gloeiend heet i.v.m. El Nino
• Veel armoede
• Druk, vies en lawaai onderweg
• Groen
• Vriendelijk en onvriendelijk
• (Actieve) vulkanen
• Corruptie
• Fietsers? Geen respect voor. Ik ben dan ook meerdere malen van de weg gereden!
• Vet eten, veel vlees en veel suiker. Mensen, ook kinderen, zijn veel te dik, 3-literflessen van Coca Cola.

.

Guatemala

Verkeer hectisch, ook de plaatsjes waar ik doorheen fietste. Veel lawaai, gevaarlijk fietsen, veel uitlaatgassen, verbrand plastic / afval langs de wegen. Kortom: geen pretje. Het Koloniale juweeltje Antigua maakt hierin veel goed. Ook de vulkanen gaven me de nodige energie, maar het was vooral zo snel mogelijk door Guatemala heen fietsen de eerste dagen. Daarna kwam ik op wegen terecht die wat rustiger en veiliger waren. Nodig.

Laat overigens duidelijk zijn dat Guatemala een ontzettend cool land is om te reizen (ben er al geweest), alleen niet op de manier zoals ik het nu heb gedaan. Opmerkelijk was overigens dat ik de eerste nacht in Guate werd betrapt op wild kamperen en dat meneer de bewaker met zijn hand op zijn gun mij kwam ‘checken’. Een iets ander ontvangst dan ik gewend was. Heb het overigens opgelost met een grote smile en een stuk chocolade uit Mexico. Daarna kwam een familie uit de buurt ‘mij bekijken’. Het verhaal deed de ronde en dus werd ik en mijn fiets een attractie. Het werd een bijzondere ervaring :)

  

El Salvador

El Salvador is niet het veiligste land. Oppassen dus was het devies. Maar ach, hoe betrekkelijk is veiligheid nu tegenwoordig? Afijn, koppie erbij en fietsen dus. Uiteindelijk vond ik het wel prima om door El Salvador te fietsen. Buiten de steden zijn de mensen toch anders en vriendelijk. Het is een van de allerarmste landen in Latijns Amerika en dat merk je. Ik heb mensen onderweg verteld over het project Estrela da Favela en dat ik daarvoor naar Rio fiets. “Y que? (Ja, dus?)” Was dan meestal de reactie. Mensen daar hebben zelf net zoveel hulp nodig dus het interesseert hun niet. “Leuk voor je. Help mij maar.” was vaak de 2e reactie.

De avonden in de steden zijn anders. Zodra het donker is gaan alle rolluiken naar beneden, is er weinig licht meer en waan je jezelf in een doodstad. Dan wordt het (kennelijk) onveilig. Ik heb nergens last van gehad, maar ik was wel vlijmscherp als ik in het donker op straat was.

Het is niet het meest actieve of assertieve volk wat er is, is mijn indruk. Geldt een beetje voor heel Midden Amerika. Los van het risico dat je voor je raap wordt geschoten is het moeilijk (en heet) om een goede oppositie te vormen. Bovendien houdt de gevestigde orde (enkele machtige families) de mensen graag ongeïnformeerd, dom en arm om ze zo onder controle te houden. En ter info, ik generaliseer hier en baseer mijn mening meer op gevoel dan op feiten. Dat maakt het per definitie oppervlakkig.

Overigens, het meest opmerkelijke in Salvador waren niet de hagedissen die werden verkocht aan de kant van de weg. Ook niet de dode dieren of het alcoholgebruik van mannen. Ook niet de actieve vulkaan San Miguel die diezelfde nacht dat ik er sliep actief werd met ‘s ochtends een dikke rookpluim als gevolg (foto). Nee, het meest opmerkelijk in El Salvador was een fietser met fietstassen en een rode baard. Niet voor mij uiteraard, maar wel voor de lokale bevolking. Ik kon simpelweg NIET anoniem zijn. Iedereen staarde me aan en ik werd constant nageroepen (Heeey gringooo!). Ook zonder fiets. Ik heb in die 4 / 5 dagen door dit land geen buitenlander gezien dus ik begrijp het wel een beetje. Maar toch, die aandacht is niet relaxed.

Honduras

Een te korte rit van grens naar grens om er een mening over te vormen. Het was veel van hetzelfde en leek wat dat betreft op een mix tussen El Salvador en Guatemala. Bij de grensovergang proberen ze je te foppen, maar waar doen ze dat niet. De weg was wel ontzettend slecht. Het voordeel daarbij is dat het andere verkeer (vrachtwagens, busjes en andere verkeersmalloten) moet afremmen voor de gaten in de weg en dat maakt het veiliger voor mij.

Honduras is voor zover ik dat kan beoordelen wel een prettig land wanneer je buiten de drukte en steden blijft. Een plaats als Tegucigalpa met de fiets is bijvoorbeeld geen aanrader.

.

Nicaragua

Nicaragua is minder druk en fietst dus prettiger. Daarnaast is het eten goedkoop, zijn de mensen vriendelijk en is alles wat meer georganiseerd. Er zit wat meer structuur in het land zo is mijn indruk. Bovendien heeft ook Nicaragua 2 koloniale juweeltjes, namelijk Leon en Granada. Leon is wat ruwer, wat mystieker en wat mij betreft prettiger in de ‘omgang’. Ik heb er enkele dagen gezeten om de wond op mijn bil te laten genezen en heb zelfs een dagje strand gepakt om helemaal niets te doen behalve chillen. Was heerlijk.

Ook enkele dagen opgetrokken met een stel reizigers. Ook andere fietsers ontmoet met ieder hun eigen fietsstijl en unieke verhalen. Was leuk, maar ik ben – vooralsnog – blij dat ik alleen fiets. Ik merk ook dat er binnen deze fietscommunity, ja die bestaat, gradaties zijn en dat de lengte van je reis, je manier van overnachten (wild kamperen vs hostel) en wat je bij je hebt je een bepaalde status aanmeten. Iemand die al jaren fietst met 1 onderbroek en op zijn zadel slaapt is hoger in rang dan iemand die een enkeltje Rio doet (met 4 onderbroeken ;).

Costa Rica

Costa Rica is het best ontwikkelde land van Midden Amerika. Fietsen in Costa Rica is heerlijk en ik had er wel weken kunnen fietsen. Alleen ging ik als de brandweer en heb ik er slechts 4 dagen van kunnen genieten. Ik moest ook een vlucht halen van Panama Stad naar Colombia dus gaserop. Bovendien was het ook het duurste land van Midden Amerika dus langer blijven was sowieso geen optie. Costa Rica was uiteindelijk rustiger dan Nicaragua en het land is nog beter georganiseerd. Waarschijnlijk mede door de Amerikaanse invloeden en de Amerikanen die hier hun vakantie komen vieren.

In het kort de hoogtepunten

• Natuur (veel vogels)
• Stranden + sunsets
• Goede toeristische infrastructuur
• Vriendelijke mensen
• Eindelijk rustig fietsen!

.

Panama

Nu zit ik in Panama. Een bijzonder land met een bijzondere stad. Het is een mix van Latino / Mestizo met Caraïbische / Creoolse culturen. Er zijn ook veel Colombianen, Venezuelanen, Cubanen, ex-pats en Chinezen. Helaas heb ik niet lang kunnen fietsen door Panama omdat ik teveel last van mijn bil had. Jammer.

Panama Stad is totaal anders dan de rest van Midden Amerika. Hier zijn hoge fancy gebouwen en rijden er Porches rond. Volgens mij is dit een broeinest van narco-politics uit heel Midden Amerika. Veel handel, goed en fout, in het enige land wat grenst aan Zuid Amerika en wat de drugspoort naar Mexico en USA is. Uiteraard speelt het Panama-kanaal hier een grote rol in. Misschien dat daarom ook de Darien Gap (jungle-gebied wat grenst aan Colombia) afgesloten blijft voor de buitenwereld. Minder grote stromen van vluchtelingen richting het noorden (USA) en moeilijker om drugs vanuit Zuid Amerika over land te transporteren. Een interessant verhaal dit Darien Gap, tegelijk ook onbekend terrein voor alles en iedereen zo lijkt. Tijdens de gehele reis wist niemand te vertellen of er nu wel of geen ferries gaan van Panama naar Colombia. Ook online moeilijk te achterhalen. De kleine boten die naar Colombia gaan maken er een 5 daagse toeristische trip van langs eilanden. Kosten met mijn fietske: 650 U$. Geen optie dus. Vandaar dat ik vlieg.

Ter info, Darien Gap is onbegaanbaar. Als expeditie of alleen met een betrouwbare gids zou kunnen. Je gaat dan over land naar Colombia door dikke vette ongerepte jungle met her en der guerruillas die strijden voor ‘hun zaak’ zoals bijvoorbeeld de FARC. Gezellig tochtje. Als ik dit met mijn fiets had gedaan, dan zat er zeker een artikeltje National Geographic in. Gemiste kans! Voor nu, wachten tot de vlucht en via Bogota naar Cartagena om vanuit daar naar startpunt Barranquilla te fietsen. Zuid Amerika staat voor de deur. Een nieuw hoofdstuk!

.

Sabila

Er is nog een aspect van de trip door Midden Amerika wat een behoorlijk impact heeft gehad op de reis. Mijn bil is hier al een paar keer voorbij gekomen. Kennelijk een dusdanige impact dat het een apart artikeltje is geworden. Check The Ass Story.

.

Volgen

• Facebook
• Tumblr
• Instagram
• Strava
• Of fiets een weekje mee (als je durft..)

.

>> Doneer ook voor Estrela da Favela <<

.

 

.

 

3