
Pequeñas Cosas. De kleine dingetjes tijdens het fietsen. Dingen, situaties die niet echt belangrijk zijn, maar toch ook weer wel..
.
Prijs van de fiets
Een van de meest gestelde vragen is hoeveel de fiets kost. Komt dagelijks terug. Ik vertel nooit de echte prijs, maar maak er 200 Dollar van. Enerzijds wil ik niet ‘pronken’ met een fiets die de waarde heeft van een lokaal jaarinkomen (pakumbeet 100 Dollar per maand), anderzijds wil ik mensen ook niet op ideeën brengen. Andere vragen die vaak worden gesteld zijn: welk geld / munteenheid we hebben en hoe lang mijn banden al meegaan.
.
Cappuccino vs lunch
Meestal, in (toeristische) koffietentjes met wi-fi, betaal ik meer voor een cappuccino dan voor een complete lunchmaaltijd (soep, glaasje sap en een flink hoofdgerecht). Ik kan er moeilijk aan wennen. Als het echt te gortig wordt dan maak ik er een koffie van, scheelt weer een hoofdgerecht.
.
Hoe ver nog?
“Nog 2,5 uur en het is nagenoeg vlak.” Vervolgens fiets ik 8 uur lang stevig door met een klim van 4 tot 5 uur. Of dat er 160 km wordt aangegeven naar de volgende stad terwijl er een uur later wordt aangegeven dat het er 185 km zijn. Of dat de route van vandaag alleen maar “vlak en dalen” is terwijl je toch echt 8 uur moet klimmen van de 10 uur dat je op het zadel zit. Komt heel vaak voor. Onhandig soms, niet van stressen heeft geen zin.
.
Cowboys
Soms als ik een vrachtwagen hoor en ik vertrouw het niet helemaal dan ga is staand trappen en wiebel ik heen en weer. Zo straal ik wat meer onzekerheid uit zodat de chauffeur scherp blijft. Waarom? Omdat een fietser totaal geen rechten heeft en dan met name in Peru en in Midden Amerika. Stel je voor dat je een vrachtwagen geparkeerd ziet staan in the middle of nowhere op de vluchtstrook waar je op fietst. Geen verkeer alleen jij die de vrachtwagen nadert, je ziet het kreng al een kwartier stilstaan in de verte. Op het moment dat je de vrachtwagen inhaalt gaat hij ook rijden en snijd je af. Hij heeft je gezien in de spiegel, maar het maakt hem niets uit. En buschauffeurs, die halen je met alle moeite in om daarna, net wanneer ze je (nog niet) voorbij zijn, vol in de ankers te gaan om iemand uit de bus te laten. Gebeurt dagelijks. Zijn cowboys. De middelvinger? Ja die heb ik gebruikt. Tot nu toe alleen in Peru waar het het ergst is. Als ze eens durven te stoppen. Ik begraaf ze ter plekke met vrachtwagen en al. De zen modus is dan echt weg. Gekkenwerk.
.
De claxon
Ze toeteren maar wat raak. Op de meest vreemde momenten gaat die claxon af. En vrachtwagenchauffeurs knallen gerust een luchthoorn af als ze mij op een meter hebben genaderd. Ik val bijna om van de schrik. Op sommige drukke plekken in Peru hoor je zomaar 50 – 60 keer dat ding afgaan binnen een minuut. “Tuut tuut! Hey schiet eens op het is groen!” Dat doet men hier als het nog groen moet worden. Niet verder vertellen, maar ik verdenk de meeste mannen ervan dat ze ‘s avonds stiekum uit bed gaan om een keer op de claxon te drukken. Of dat ze overdag de woestijn inrijden en als ze dan alleen zijn dat ze dan een half uurtje lekker gaan toeteren.
.
Bijzondere ontmoetingen
Ik heb wat vreemde vogels ontmoet. Ik zal er 3 uitlichten.
Eddie Vedder lookalike in Baja Californie Mexico. Hij liep van de oostkust van de USA naar de westkust en liep nu naar het zuiden van Mexico. Even een jaartje of 2 lopen met een backpackje waar net een paar pakken melk inpassen. Goeie peer trouwens en wat moest hij een bult energie kwijt. Even stoom afblazen bij een fietser met een monoloog van een half uur.
De Chinees die vanaf Guatemala stad 2 volle dagen had gefietst naar de grens met El Salvador kwam er niet in. Terug fietsen dus en zorgen dat je een visum krijgt bij de ambassade. Arme kerel en dat met een graadje of 38. Wel bijzonder een Chinese fietser die ik tegenkom op deze afgelegen plek. Ik heb overigens in heel Latijns Amerika geen toeristische Chinees meer gezien.
Er zijn ook lopers / zwervers die je tegenkomt op de weg die lange afstanden maken. Ik zie er ongeveer eentje per week. Je ziet ze van ver en je ziet dat ze het zwaar hebben. Deze arme knakker kwam uit het niets uit de woestijn vandaan de weg op. Hij was er heel zwaar aan toe. Je geeft die gasten je eten en drinken, maakt een praatje en wenst ze het beste. Meer kun je niet doen. Beetje ongepast om er een foto van te maken, zeker met mijn eigen blije harses erbij. Geen pequeña cosas, harde realiteit.
.
Brandweer of sexhotel
Ik slaap vaak bij de brandweer. Die helpen fietsers. Zeker wanneer ze voor een goed doel fietsen. Soms zelfs met een bedje, een hapje en een babbeltje, maar bijna altijd met een douche. Bijna, want de laatste keer was in de woestijn in noord Peru en had de brandweer geen water. Mooi is dat, de brandweer zonder water.
En wanneer ik incheck in een hostel omdat er niets is verder dan zoek ik de goedkoopste optie. Ben nu al een paar keer geëindigd in een hotel waar de vrouwen van lichte zeden komen met hun klanten of waar men voor een paar uurtjes ook terecht kan. Ik had het natuurlijk kunnen weten met al die spiegels rondom het bed. Ach ja, oordoppen in en om 20:00 ligt deze jongen te snurken.
.
Een gemiddelde dag
- Wakker 05:00
- Koffie
- Eventueel superfoods: chia, quinoa, amaranto, banaan, muesli, melk
- Ik wil om 06:00, maar het loopt meestal uit. Vertrek 06:30
- Fietsen, lunch, foto, babbeltje maken, etc
- 18:00 slaapplaats (brandweer, tent, hostel, waar dan ook)
- Moe, wat eten en om 20:00 slapen
.
Spaans
Als ik de taal niet sprak was dit een heel ander verhaal geweest. Een fundamenteel aspect van deze reis. Past ook niet in de categorie pequeñas cosas. Van veiligheid tot mooie ontmoetingen. Heel blij mee.
.
Zaterdag zondag zuipen
Er wordt op veel plaatsen ontzettend veel gezopen in het weekend. Het viel me op in de kleine dorpjes waar de mensen keihard op het land moeten werken. Ontladen in het weekend dus en plankgas alcohol naar binnen gieten. Natuurlijk om daarna naar huis te rijden terwijl ze nog amper kunnen staan. Op de zondagochtend ben ik altijd extra scherp in het verkeer. In Ecuador is het verboden om op zondag alcohol te drinken. Dit ter preventie van allerlei ellende die ontstaat door al dat gezuip.
.
Adrenalines & endorfines
Vooral met afdalingen en klimpijnen. Verslavend spul.
.
Honden
Hekel punt. Zeker in Ecuador een probleem. Een tijdje met stenen in mijn zak gefietst. Een hele zware aanval van 5 joekels wat ten koste ging van mijn fietstassen. Soms krijg ik de rillingen over mijn lijf van die agressieve beesten. Nieuwe tactiek is als ik ze in de verte zie aankomen om gelijk af te stappen en de tegenaanval te zoeken met stenen. Op de fiets ben ik te kwetsbaar soms, zeker wanneer ik aan het klimmen ben. Ik ben een hondenliefhebber laat dat duidelijk zijn, maar er zitten wat dolle beesten bij.
.
Fluiten
Een van de manieren om andere mensen (mannen) te groeten op de gehele reis is d.m.v. fluiten. Zij doen het en ik doe het. Het is hier normaal. Niet hard, maar schattig. Verschillende toonhoogtes, keertje knikken erbij en soms als je een groep fietsers tegenkomt hoor je ieders eigen fluitje, maar dan tegelijk. Lachen. Elke dag wordt er toch wel een keer of 10 – 15 gefloten.
.
Musica
Soms blijft een nummer zo’n beetje de hele dag in mijn kop malen. Kan een beat zijn van een nummer wat ik herken uit een auto die langsrijdt. Of deze week nog zag ik een billboard (verkiezingen in Peru) met een gast die op Hans van der Togt lijkt. Lach ik en denk ik even aan munnu maat die nog harder zou lachen. Dat is dan mooi, maar ik zit vervolgens wel 3 uur lang met de tune van het Rad van Fortuin in mijn kop. Hoge prijs die ik moet betalen voor wat humor. Bedankt Hans.
Daarom, ik zal afsluiten met Eddie Vedder die ik tegenkwam in Baja Californië. Eddie kan ik altijd opzoeken in mijn hoofd om de Rad van Fortuinen van deze wereld proberen te neutraliseren.
.
Donaties
Tja, dat loopt niet zo hard. Ik probeer er alles aan te doen, maar het valt niet mee. Mensen zijn moe van fietsers, wandelaars en weet ik wat meer voor het goede doel denk ik. Dus, als je een ideetje hebt of wilt 25.000 euro storten omdat je die toevallig ergens hebt liggen. Graag.
.
2
2 Comments On Pequeñas Cosas
ambro
Weer een mooi verhaal mark.
Hou vol kerel heeeel veel respect
mctkoelen
Thx Ambro!