The ass story

Ik heb me laten inspireren door mijn vrienden en besloten om een speciaal artikeltje over mijn zitvlak te schrijven. Ja, ass zij da zegguh..

.

Sabila

In Mexico heb ik een flinke smakkerd gemaakt op het strand. Het bloed stroomde eruit. Een paar dagen dagen later bleef er alleen een soort van glad litteken over. Wondermiddel die SaBILa plant, ook wel bekend als de Aloe Vera. Ik heb dat goedje dus direct van de plant op de wond gesmeerd, meerdere malen, en de wond ziet er nu retestrak uit.

Nu liet eind december nog een wond van zich spreken. Op mijn linkerbil een wondje (3 centimeter breet) van het schuren langs mijn fietsbroek / zadel. Ik dacht en hoopte dat het wel goed zou komen t.z.t. Ik kan je vertellen dat een hele dag fietsen met een irritante wond niet echt pretig is. Maar ach, vooral niet zeuren, ik ben toch geen mietje?

Idee

In El Salvador kreeg ik het idee om de Sabila plant te gebruiken voor mijn bil. Valt te billijken nietwaar? Binnen een dag had ik 2 flinke stukken plant waar ik een week mee heb gedaan. Je snijdt steeds een stukje van de plant af, dan komt het sap vrij wat je op de wond smeert en gereet ben je. Puur natuur en auch nog billig zouden de Duitsers. zeggen. Ik fietste dus met 2 stevige takken rond en 2 a 3 keer per dag was het tijd om te smeren. Voor wie niet visueel is ingesteld: bij deze dus, graag gedaan.

Schaamte? Heb ik niet meer. Dat is sinds het gebruik van vaseline in Europa verdwenen. Als mensen graag kijken of als ze claxonneerden dan probeerde ik ook nog even te zwaaien en anders deed ik een korte moonwalk voor ze.

Leon

In Leon Nicaragua heb ik een paar dagen vrij gepakt om de halve maan rust te geven. Hier heb ik ook nog een ander middeltje gekregen van een Amerikaan (Eric, fietsliefhebber van The Critical Mass in San Fransisco). Iedereen ziet je namelijk rondfietsen of rondlopen naar de badkamer (hostel) met een enorme tak dus dat roept vragen op. The Ass Story is een goede manier om contacten te leggen dus als ik eenzaam word weet ik wat me te doen staat. Ik heb greetig gebruik gemaakt van het middeltje van Eric en het ging even goed, ik schat een dag of twee, maar al snel kwam de pijn weer terug. Echt pijn deed het overigens niet. Ik kon namelijk wel fietsen. Misschien toch een mietje.

In Costa Rica kreeg het verhaal een andere wending. Daar waar ik hoopte op verbetering ging de wond andere dingen doen. Ik preetendeer geen arts te zijn, maar volgens mij ging het richting ontsteking. Zo lang fietsen in deze hitte is niet het meest hygiënische voor een open wond. Ik bespaar je overigens de verdere details.

.
Knoop doorgehakt

Ik zat in een kilometerflow. De benen waren goed. Toch besloten om vanuit David naar Panama te gaan met de bus om een dikke week rust te pakken. Ik moet er vanaf. En als het langer duurt, so be it. Ik fiets er reets een dikke maand mee en ik moet nog helemaal door Zuid Amerika dus even geen onzin nu. Ik zit momenteel in Panama Stad i.v.m. de vlucht naar Colombia (over land kan niet). Ik zeg je, er is hier genoeg te doen, maar ik verveel me. Het lichaam wil niet bijvreeten het slaakt een kreet dat het wil fietsen! Ass soon ass possible. Hopelijk vanaf Colombia weer. We gaan het zien.

.

Een man een man bla bla..

Het is geen wedstrijd waar ik mee bezig ben en ik hoef niets te bewijzen. Toch, bij deze, zal ik de kilometers inhalen. Het zou niet goed voelen, niet street zijn. Daarom, ergens in Zuid Amerika, lass ik een #reetweek in. Ook dat valt te billijken. In elk geval voor mezelf. Hoe, wat en waar? Geen idee nog.

.

.

email

Reddit